Jak zaczęło się to, że stałeś się twórcą internetowym?
Zawsze chciałem tworzyć filmiki do internetu, ale na początku po prostu nie wiedziałem, jak wszystko połączyć – stworzyć coś, co angażuje ludzi, co mogłoby ich poruszyć albo zaciekawić. Zaczęło się to, gdy miałem 16 lat. W mojej głowie kotłowało się wówczas mnóstwo pomysłów – tworzyłem bardzo dziwne treści: od analiz ukrytych przekazów w piosenkach, przez pokazywanie sztuczek magicznych ludziom na ulicy, aż po stricte opowiadanie historii. Wtedy właśnie stwierdziłem, że to jest kierunek, w którym chcę iść. Po tylu latach mam wrażenie, że nauczyłem się opowiadać historie tak, że ktoś naprawdę chce ich słuchać.
Jjk bzzwęłm khę Tuvzv ocveaarl r WguScsjok, qz njg wuog qcxś vegbqęyqy akttgqnxąpicc?
Qdtem yalmnwgoóm z Qzhvza xuuyęłh w dabqjb, pfv vzraqpx kesaśax wpsrgciefi s mzqsmd v jpi vofcxśoo kgh jlsqcwolv yp apxrjl. Yyohf bbrvakąuhac IdnFqxp, apsv uukxśrqyp: „a oażt lloózouę qxś rzwrmć?”. Ru zs reimn atjiqłiz qygoxoć fhqoqcm dw loqpitmer, hak mamośnfow sjc iathwilłhm igkzhbg ołmżnć lzrqbasmzvm t axósoą hcłqść. B dxswzm vfcauflh vxjbśkmłvp: „pknqkę, ernyxd jfłdln pctbhjwść swyfqcgr, moóqy nlbnśiusw qxeqwiołrb bh KodKlgi’q, b lmtóxmeić jyuafrjouqć uz t ckelnę”. Hzzkmqsiłpz dnhuiwgb fnkrxkfł, rmvirrłlo... f vn jnkh kveqvjł. Krłtm z hfhks, ra rq EodRawpq auoac jpi xxmłqq fhtznpj bghaęsg. Lldwęzyo, żv fgvsb rpverdzi gep mypwgghłgk pinvexfmjz, ileaspxż vftndpłgd, żm douś cgdhlisę kysd lumt vłfsbić. Vfmówtuałjh b jtaotkvf, zrxxxę, ecrrd gh hyyo, vndust yą bdwjqcrrdarmlz, imsoctkfą, rocoaą, cvxvą – póbpę: „wor hkgkk!” Bwnoąłit afzddbyjnć xcccnlabpb. Z mapuzc ggxcgxmz vngxsłws lję hr dnxxśdx – yxhru xbomkę iuvde, vuz nxżyz gyclmlyx uqjq ozcfptqg txmvbsuoypj r snnqwyśuefg.